De terugblik met Walter Zomervrucht

5 juni 2020 17:00

Aanvoerder Walter Zomervrucht hing deze jaargang, wat vroeger dan verwacht door corona, na vijf seizoenen DVO’32 zijn schoenen aan de wilgen. Met een kampioenschap, Vlaardings Kampioenschap en drie periodetitels mag gerust gezegd worden dat dit absoluut een succesvolle periode is geweest. Met DVO’s voormalige middenvelder blikken we terug op zijn tijd bij DVO’32 en zijn voetbalcarrière.

Waarom ben je toen begonnen bij DVO’32 ( seizoen 2015-2016)?

Welnu, nadat ik het plezier in voetbal bij mijn laatste club Excelsior’20 wat verloren was, was ik er eigenlijk op 25 jarige leeftijd al klaar mee. Ik werd toen echter vlak daarna benaderd door toenmalig trainer Ben Hoogwerf en assistent Semjon de Bruijne voor een gesprek. Ben Hoogwerf had ik nog nooit ontmoet en Semjon de Bruijne was een oud teamgenoot van me bij Zwaluwen. Ook mijn broertje Mark Zomervrucht werd benaderd en het plan om met zijn tweeën te gaan voetballen leek ons wel wat om het plezier in het mooie spelletje terug te vinden. Na dit gesprek was ik gelijk erg enthousiast, vooral ook omdat er een visie werd gepresenteerd die mij erg aansprak en waar ik graag deel van wilde uitmaken. Het verhaal ging ook verder dan de selectie van DVO’32. Het was het plan om DVO’32 weer geheel op de kaart te zetten, dat maakte het ook zo speciaal. En met de visie van trainer Ben Hoogwerf om dit met mooi en attractief voetbal te gaan doen. Die uitdaging wilde ik graag aangaan.

Motivatie

Het feit dat mijn broer Mark er ook bij kwam, mijn vader die altijd erg betrokken bij de voetbal was, de speelstijl, een compleet nieuw team opbouwen, automatisme kweken en de visie van Ben Hoogwerf, zorgde ervoor dat het plezier snel terug kwam.

Mooiste herinneringen in die 5 jaar DVO’32

Dat zijn er twee. Als eerste te weten het kampioenschap in de 4^e klasse, wedstrijd voor wedstrijd benaderen. Ik heb altijd het geloof gehad dat het kon en toen MSV’71 CION op 0-0 hield en wij bovenaan kwamen, wist ik dat we het niet meer weg zouden geven. Met als ultieme beloning de kampioenswedstrijd uit bij VOB in Overschie met alleen maar DVO fans langs de lijn leverde na een zenuwachtig begin uiteindelijk een 0-8 zege op waarna het feest intens en hevig was.

En als tweede het behalen van het Vlaardins Kampioenschap in 2018-2019. Vlaardings Voetbalkampioen worden is heel speciaal, mooie spannende wedstrijden, tegen CWO in de halve finale, altijd veel publiek. Dat we de finale tegen VFC zo dominant waren was mooi, al was het gevoel wel anders omdat de wedstrijd zo snel gespeeld was. De goals waren stuk voor stuk prachtig en waren een feest voor de ploeg. We speelde zo goed en volwassen, de perfecte wedstrijd.

Mijn beste directe tegenstander in die 5 jaar.

Zijn naam weet ik niet meer, maar zijn spel is mij altijd bijgebleven. Voor het eerst bij Excelsior’20 toen speelde hij bij TOGB, en bij DVO voor de districtbeker speelde we tegen zondag 1^e klasser GLZ Delfshaven, we verloren met 2-3. En hij maakte ze alle drie. Een zeer goede speler.

De moeilijkste tegenstander?

Er zijn er diverse geweest zoals een Capelle, Barendrecht en Zwaluwen, maar voor mij persoonlijk waren dat toch de onderlinge wedstrijden met CION. Die vond ik echt het moeilijkst, aangezien we vaak niet konden winnen. Ze maakten ons het voetballen onmogelijk en haalden ons uit ons ritme. Het waren wedstrijden vol strijd, de sfeer, veel publiek, kortom echte derby's. Zelfs de trainers werden erbij betrokken en in de lokale media werd de zaak flink opgeblazen, zodat je er goed naartoe kon leven. Dat de wedstrijden qua niveau voor de toeschouwers vaak niet echt goed waren mocht de pret niet drukken.

Mijn mooiste doelpunt?

Ik denk de 4-0 tegen DBGC uit Oude Tonge in de tweede ronde districtbeker toen ik een afgeslagen bal op zo ’n meter of 20 voor mijn voeten kreeg en de bal met links over de keeper heen lobte.

Mijn beste seizoen?

Dat moet het kampioensjaar wel zijn. Ik speelde zoals ik wilde spelen, was belangrijk voor de ploeg en speelde vol zelfvertrouwen. Uiteindelijk werd ik speler van het seizoen, dat was een mooi slot op een geweldig seizoen, waarin we een hecht team werden en alles voor elkaar over hadden. We hadden allemaal hetzelfde doel en het was mooi om te zien hoe dit groeide tot één geheel met de kampioens DVD en medaille als herinnering.

Met wie speelde ik het liefst samen en waarom?

Dat zijn er twee want het is gewoon moeilijk kiezen. Allereerst Diego Remondo Gomez, die als verdedigende middenvelder speelde. De reden van de klik was zijn voetbalvisie, hierdoor wist hij mij altijd te vinden en ook vaak op het goede moment. Voor een middenvelder zoals ik die graag tussen de linies speelt is het cruciaal om op het juiste moment aangespeeld te worden, met de juiste snelheid zodat je hierdoor gelijk het voordeel hebt over je tegenstander. Als men dit dus niet ziet of te laat kan je als middenvelder niks anders dan terugkaatsen en is het moment voorbij. Doordat ik goed werd aangespeeld kon ik de ruimte creëren voor de voorwaartse.

Dan Ruud Durinck, die als stofzuiger op het middenveld speelde waar ik hem vast mee te kort doe. Maar doordat Ruud de gaten dichtliep en zijn verdedigende taken goed uitvoerde, kon ik mijn aanvallende kwaliteiten beter tot uiting brengen. Ik had hierdoor meer energie om dit te doen. Vaak zag je Ruud niet, maar hij was cruciaal voor ons team en voor mij, heerlijk om mee te spelen. In mijn laatste twee seizoenen was dit minder en merkte ik ook aan mijzelf dat die ene steekbal net niet goed was waardoor het meer energie koste om op tijd bij de 16 te zijn. Al met al kan ik zeggen dat dit middenveld perfect in balans was voor zowel de 4^e als de 3^e klasse. Ook het vinden van Gert Jan van der Veen en mijn broer Mark was in mijn ogen een goed geoliede machine.

Mijn favoriete elftal

1 Ruben Verboon, 2 Hervé Makuka, 3 Pieter van der Veen, 4 Atakan Karacoskun, 5 Mark Verkade, 6 Diego Remondo Gomez, 7 Tim Kievit, 8 Walter Zomervrucht, 9 Gert Jan van der Veen, 10 Ruud Durinck, 11 Mark Zomervrucht.

Twijfel: Frank Boer is een geweldige voetballer, heel sterk, geweldig loopvermogen maar heb ik maar 1 seizoen meegemaakt.

Stoppen?

Ik stop op dit moment omdat het privé thuis en qua werk steeds drukker word en de motivatie ook wat minder is. Voor nu is het goed zo, maar wie weet, ik ga er nu even uit maar dat hoeft gezien mijn leeftijd niet definitief te zijn. We gaan kijken hoe dit mij bevalt, en ik zal zeker nog weleens bij DVO zijn, want de club zit in mijn bloed. Voor nu en in de toekomst hoop ik dat het DVO’32 voor de wind gaat en bedank ik iedereen voor deze 5 jaar.

Was getekend Walter Zomervrucht.