Voor dit eindejaarsinterview gaan we in gesprek met oefenmeester Ben Hoogwerf die deze jaargang de selectie van DVO’32 voor het 6e seizoen onder zijn hoede heeft.
1 Ben, hoofdtrainer in ruste, helaas door de omstandigheden, voor de terugblik op 2020 de verwachtingen voor 2021, wat hoop je en verwacht je?
Ik in ruste..? Deze periode bied ik trainingen aan op dinsdag en donderdagen voor de selectie in groepjes van 3 a 4 spelers. Helaas is de opkomst erg laag, maar in deze situatie kun je niemand verplichten te komen. Je hebt met gezondheid te maken. Ik sta met nog 2 trainers dus enkele fanatiekelingen op het veld. En eigenlijk is zo’n kleine samenstelling ook wel erg leuk. Ik doe in ieder geval waar ik voor ben aangenomen en streef er naar weer zo snel als mogelijk te presteren met een eerste elftal.
Wat ik hoop en verwacht?
Dat die groep weer steeds groter gaat worden en het enthousiasme weer oplaait, we weer ambitieus worden en dat we niet te ver achterop raken op concurrenten in onze klasse. Ik verwacht namelijk dat de KNVB het voor elkaar gaat krijgen dat we straks in teamverband weer mogen trainen. Ook als ik nu naar onze trainingen in groepjes van 4 kijk.. Oogt iedereen gezond en fris en betwijfel ik ook ten zeerste hoe groot de besmettingskans is in de buitenlucht. Niet veel later zullen we dan ook vast wel onze wedstrijden weer gaan spelen medio februari / maart. Want een aanlooptijd is wel nodig.
Aan de andere kant is dit seizoen ook wel weer helemaal naar de Filistijnen en voel ik de huidige competitie ook totaal niet meer. Dus laten we of een halve competitie opnieuw spelen of nog een poule met derby’s, waarbij ik dan wel hoop dat toeschouwers zijn toegestaan. Want de periode zonder toeschouwers was eigenlijk ook al niets meer waard. We gaan het zien.
2 De jaargang 2019/2020 eindigde met een vervangende periode die helaas niet meer gespeeld werd, daarmee werd het hele seizoen in één klap waardeloos of overheerst toch de trots van het 3e jaar op rij nacompetitie?
Dat was letterlijk onze laatste wedstrijd dat seizoen. Uit bij Rhoon 1-1 spelen, periodetitel gepakt en nacompetitie behaald. En die avond nog met elkaar gevierd. Helaas deze nooit meer gespeeld. Maar natuurlijk heeft dat wel geteld en ben ik ook zeer trots op die periode. Was niet altijd goed voetbal, maar we speelden die periode in een systeem waar een team ontstond die dat ging uitvoeren. Ook al kenden we toen wat blessuregevallen, iedereen voerde toen uit wat we als team afspraken en leverde resultaat op. En inderdaad, wat je ook zelf zegt, dat we dat 3 jaar op rij weten te flikken, met diverse spelers, in diverse samenstellingen, geeft mij als trainer natuurlijk een goed gevoel.
3 Ben wat zijn in jouw DVO’32 periode de hoogtepunten geweest en hoe heb jij als eindverantwoordelijke dat beleefd?
Hoogtepunten als kampioenschap 4e klasse en Vlaardings Kampioen worden (en al 2 seizoenen zijn..) zijn makkelijk te noemen. Maar hoogtepunten beleef je ook kortstondig op trainingen en in anonieme wedstrijden, of bijvoorbeeld in de kleedkamer of in de persoonlijke relaties met spelers.
Wat een goed voorbeeld is van wat ik hier bedoel, is de manier waarop wij toewerkten als team en vervolgens de dag beleefd hebben van de finale Vlaardings Kampioenschap. We trainden door die periode, na helse wedstrijd tegen Zuidland voor promotie naar de 2e klasse. De spelers waren op en top fit (bleek ook wel in die wedstrijd door terug te komen naar 3-3), we trainden daarna door op veld 1, voorjaarszonnetje, we verwerkten die teleurstelling, maar bleven gefocust en toch ontspannen. Op die dag was alles getraind, alles gezegd en de manier waarop wij toen afreisden naar CWO, daar zag ik echt een team die dag. Het resultaat van die wedstrijd is bekend, maar het is echt een gevolg van de manier waarop wij toen als team functioneerden. Dat proces was op die momenten voor mij een hoogtepunt.
4 De ploeg en staf zijn natuurlijk in die 6 jaar wel veranderd maar ten opzichte van vele andere clubs zijn de meeste selectiespelers en stafleden toch wel honkvast, leg eens uit?
Ik denk dat wij niet veel verschillen van menig andere vereniging. Tenzij jij een andere vereniging in je hoofd heb zitten, waar het een komen en gaan is van spelers. Maar bij ons zie je ook jongens stoppen met voetballen of dalen naar een lager senioren team. Dat is nu eenmaal inherent aan ouder worden en belanden in andere levensfases. Ze worden vader, vinden ander werk, komen niet meer terug van een blessure.. zeg het maar. Wat ik wel probeer is om zo veel als mogelijk herkenbaarheid te creëren. Ik spreek iedere nieuwe speler zelf om te achterhalen wat zijn motivatie is om bij ons te komen voetballen. Dat dat waarschijnlijk voor een langere termijn gaat zijn, je misschien even geduld moet opbrengen, maar als je uit het juiste hout gesneden bent, je vanzelf je plekje zult gaan vinden bij ons. Dus eendagsvliegen en gelukszoekers zul je niet heel snel bij ons tegenkomen, waardoor er rust en herkenbaarheid terug te vinden is. Misschien is dat wat je bedoelt in je vraagstelling.
5 Wat begon als het project DVO’32 is nu toch uitgegroeid tot een stabiele vereniging uitkomend in de 3e klasse, wat zijn de doelstellingen op de lange termijn?
Ik ben het woord project daarom ook zo beu. Het is een benaming die ons vaak wordt opgelegd. Ik ben hier met Semjon ingestapt om van DVO’32 een stabiele vereniging te maken. Omdat de mensen van DVO dat verdienden na jaren van ellende, maar ook omdat DVO’32 gezien de ligging, de historie en daarmee de potentie nooit verloren had mogen gaan. Daar heb ik dit nooit gezien als project.
Vanuit het bestuur krijg ik op voetbaltechnisch vlak jaarlijks de doelstelling; stabiele 3e klasser zijn die naar boven kijkt in plaats van naar beneden. Dus nooit meer in de 4e klasse belanden. Een herkenbaar elftal op de been brengen, zoals ik net zei en daarmee een waardig visitekaartje zijn voor je gehele vereniging. Maar dat is jaarlijks. Wat zij op de langere termijn voor ogen hebben, weet ik niet. Ik weet wel dat focus ligt op onze accommodatie en de jeugd. Die verdienen de aandacht en daarin zie je stappen ondernomen worden. Met name onze accommodatie, met daarbij de inspanningen van vele vrijwilligers en de investeringen vanuit de mannen en dames van het Rad van Avontuur, maken enorme stappen en verdienen echt complimenten.
6 Even op het persoonlijke vlak, wat is je favoriete voetbalclub en favoriete voetballer?
Poeh.. Ik ben opgevoed met Feyenoord en ken daar ook een verleden, dus kan haast niet anders zeggen dan dat. Internationaal voel ik het meest bij Barcelona, al verloochenen zij ook al jaren hun eigen filosofie. Favoriete spelers zijn op dit moment spelers al Frenkie de Jong en Kevin de Bruyne.
7 Heb je nog een favoriet vakantieland?
Het liefst ben ik in Spanje. Het tempo, de tapas, de wijn, de taal, het voetbal. Ja, als ik ooit de loterij win..
8 Heb je buiten het voetbal om nog andere hobby’s?
Ik speel in een zaalvoetbalteam, al zo’n 17 jaar inmiddels. Maar echt een manier om even tijd alleen met vrienden te hebben. Ik ben sowieso graag met mijn vrienden, samen uiteten of barbecueën, dat soort dingen. De rest van mijn tijd zit gewoonweg in het voetbal.
9 Wat is je favoriete gerecht en drankje?
Gegrilld vlees, liefst van de houtskool, tijdje gegaard, ja hoor, daar kun je me voor wakker maken!
Dan drinken we daar een ijskoude Hertog Jan bij!
10 Verliefd verloofd getrouwd, broers en zussen, kids?
Ik hoorde vorige week dat ik op die dag 15 jaar exact met Tamara was. In maart gaan wij even langs het stadhuis om het een en ander vast te leggen. Ik heb ook nog een zus, die in mei tante gaat worden. Want op die eeuwige vraag of wij al kinderen hebben.. Bijna en verwachten we rond 4 mei.
11 Naar welke trainers kijk je graag en heb je nog een ultiem voorbeeld als leermeester?
Ik heb van iedere trainer wel een boek gelezen inmiddels. Van Michels tot Allegri en van Van Gaal tot aan de visie van Klopp. Van Nagelsmann tot aan Guardiola. Zoveel inspirerende trainers zijn er. Onlangs het boek nog gelezen van, hoe heet hij ook alweer van NAC Breda, Peter Hyballa! Je kunt zoveel opsteken van andere trainers, als je ook de voorbeelden op beeld erbij zoekt. Ik maak dan ook nog aantekeningen en kijk dan op andere manier naar hun wedstrijden. Vaak dan ook nog met mijn tactiekbord opschoot om gedrag van de tegenpartij er tegenover te zetten. Onlangs de documentaire van Mourinho bij Spurs gezien, ook daar weer bij mee zitten schrijven. Wat een coach is dat!
In de praktijk heb ik mijn eerste ervaring mogen opdoen onder Adrie Poldervaart, waar ik iedere zomer als jeugdtrainer stageliep in de voorbereiding, ‘hij mij niet voor de katsekut’ erbij nam en dus ook daadwerkelijk een bijdrage moest leveren. Ik zat dan ook bij oefenwedstrijden in de kleedkamer en bij hem op de bank. Gedurende het seizoen deed ik nog weleens scoutingswerk voor hem, wat ik dan moest presenteren op de eerste de beste maandag en hij donderdag in de praktijk ging uitvoeren. Daar moest ik dan meekijken om te zien of hij het goed begrepen had. Ook moest ik een advies uitbrengen in speelwijze eigen team. Hij nam dat zelfs dan over. Bij wedstrijden kon hij echt woest op me zijn als hij achter stond door ander gedrag van de tegenstander. Uit bij Achilles Veen viel toen de winnende alsnog, wat zorgde voor een enorme opluchting. Die druk heeft me zo ontwikkeld. En nog altijd zou ik hem mogen bellen voor advies. Onlangs nog gedaan trouwens, rondom een webinar was dat. Echt een voorbeeld voor mij, op vele vlakken.
12 Heb je in je DVO periode nog tegenstanders gehad waar je het eigenlijk altijd lastig tegen had?
Dat zijn tegenstanders geweest die in hoog tempo je doen verrassen. Ik lees vaak CION terug in deze interviews, maar dat geldt dan voor spelers. Ik vind de teams van Toon Wolters altijd wel een uitdaging. Tactisch altijd anders, maar toch altijd vanuit hun eigen kracht. Zo vond ik GLZ Delfshaven op een dinsdagavond voor Rijnmond Cup ook een hele lastige. Uptempo en met veel positiewisselingen, waardoor er veel blikken naar de kant gaan en ik dan ook moeilijk kan achterhalen wat hun formatie is, waar we ze kunnen pareren en hoe we het kunnen ombuigen.
13 Wat waren je grootste teleurstellingen op voetbalgebied?
Zijn er een paar. Het moeten stoppen met voetballen op 16-jarige leeftijd. Gevoel van gevangen zitten in je eigen lichaam en niet kunnen uitvoeren wat je in je hoofd hebt. Het verliezen van een collega en vriend Paul Gast.
14 Deze is moeilijk trainer maar als je DVO’32 ooit verlaat wat wil je dan achterlaten?
Het moment dat ik DVO’32 ga verlaten komt steeds dichterbij, dat is niet moeilijk, daar moeten we eerlijk over zijn. Ik weet dat ik in deze functie een passant ben. Maar voor mijn tijd als hoofdtrainer was ik al DVO’er en dat zal ik altijd blijven. Zie het als dat ik iedereen weer een beetje heb wakker geschud en heb laten inzien wat je als vereniging met elkaar hebt. Maar alle ontwikkelingen de afgelopen zes seizoenen zijn niet mijn verdiensten hoor. Er zijn mensen die hier veel harder voor gewerkt hebben.
15 Deze jaargang is na een vlekkeloze districtbeker poulefase stroef gestart met 4 punten uit 3 competitie wedstrijden. Pech , scherpte of na die bekerzege’s onderschatting?
Ik heb in die wedstrijden maar één keer een team gezien dat gezamenlijk aan het uitvoeren was. Een week later was het thuis tegen Vlotburg weer ver te zoeken. Argumenten als troosteloze ambiance op eigen terrein zonder publiek gaan voor mij niet op, aangezien je bij Leonidas in de meest troosteloze omgeving wel met 1-5 kunt winnen. Hoewel ik vind dat we deze zomer best wat kwaliteit hebben ingeleverd met het vertrek van Walter, Frank, Achraf en Ruud, denk ik nog altijd dat we voldoende kwaliteit in huis hebben. Alleen mag het allemaal wel wat scherper worden tijdens wedstrijden. Als je Leonidas neemt en je ziet daar onze bank en wie van de A-selectie die dag bij het 2e meest moesten doen. Ja dan ben je aan het concurreren met elkaar. Als dat geaccepteerd wordt en we worden daarin wat prestigieuzer, pas dan kunnen we als team weer gaan denken aan periodetitels, nacompetitie of kampioenschap.
16 Kenmerkt de DVO’32 periode zich als gestroomlijnd of was het bloed zweet en tranen?
Haha, met bloed zweet en tranen. De tijd en energie die ik in zes verschillende selecties (a 40 man) heb gestoken, wie we onderweg verloren zijn, maar ook wat we met elkaar hebben weten te realiseren, dan is dat niet gestroomlijnd gegaan. Maar voor mijn gevoel zit er nog altijd meer in hoor.
17 Op het privé vlak maak je zoals ik gehoord heb ook grote stappen?
Ja zoals ik eerder aankondigde ga ik vader worden komend jaar. Een mooie verantwoordelijkheid die ik graag op me neem en waar ik echt aan toe ben. Ik kijk er heel erg naar uit om straks een gezinnetje te zijn.
18 Wil je verder nog wat kwijt of ergens op terugkomen?
Ik wil nogmaals iedereen bedanken die de vereniging draaiende houd, zeker in deze lastige periode van Corona en heeft helpen opkrabbelen. Dank aan alle initiatieven op ons complex, van het terras tot aan de wekelijkse belijning op het veld. En iedereen die mij helpt rondom de organisatie van het selectievoetbal, waaronder mijn staf. Laat DVO’32 vooral een voetbalclub zijn, waar jeugd kan trainen en voetballen, waar we graag met elkaar samen komen en waar we onze voetbalambities kunnen realiseren. Het is namelijk nooit goed genoeg en daarmee nooit af.
Ben , dank voor dit gesprek, blijf gezond, hopend op een sportief jaar 2021, was getekend Ben Hoogwerf, trainer/coach DVO’32 .
